_9.jpg?ph=84abca95a5)
ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΜΟΥΣΕΙΟΥ
Η ΕΚΘΕΣΗ ΠΕΡΙΛΑΜΒΑΝΕΙ ΠΕΡΙΣΣΟΤΕΡΑ ΑΠΟ 400 ΕΚΘΕΜΑΤΑ ΜΕ ΤΙΣ ΕΞΗΣ ΕΝΟΤΗΤΕΣ.
1. ΑΓΡΟΤΙΚΑ ΕΡΓΑΛΙΑ. Ο επισκέπτης μπορεί να δει τα εργαλεία που χρησιμοποιούσαν οι πρόγονοί μας και να γνωρίσει μέσω αυτών τον παλιό αγροτικό τρόπο εργασίας και ζωής. (Ξυλάλετρο, αλέτρια, πριόνια , σβάρνες κτλ)
2. ΟΙΚΙΑΚΑ ΣΚΕΥΗ. Τα σκεύη αυτά που χρησιμοποιούσαν καθημερινά για τις οικιακές ανάγκες τους απ το μαγείρεμα
και το ψήσιμο την καθαριότητα κτλ.(Ταψιά , κατσαρόλες , πιάτα, κουταλοπίρουνα,κακάβια , σκαφίδια και άλλα).
3. ΟΙΚΟΤΕΧΝΙΑ. Τα υφαντά κάλυπταν τις ανάγκες της ενδυμασίας και του σπιτιού.
Ήταν φτιαγμένα από ζωικές ύλες και βάφονταν με χρωστικές ουσίες.
Τα πιο διαδεδομένα υφαντά ήταν οι φλοκάτες, τα τσιόλια, οι κουρελούδες, τα μαξιλάρια , οι ποδιές οι τορβάδες οι φούστες , οι καραμελωτές κτλ.
Όλα μάλλινα με πολύχρωμες κλωστές που έφτιαχναν οι γυναίκες μόνες τους από μαλλί χρησιμοποιώντας τη ρόκα το αδράχτι την ανέμη και στη συνέχεια τον αργαλειό.
4. ΚΤΗΝΟΤΡΟΦΙΚΑ ΕΙΔΗ. Τα είδη αυτά τα χρησιμοποιούσαν οι κτηνοτρόφοι στη βοσκή των κοπαδιών και την παραγωγή των γαλακτοκομικών προιόντων. (Κάπες, γκλίτσες, φιτσέλες , καρδάρια, γκιούμια, μπουτινέλοι , κάδες κτλ).
5. ΟΝΤΑΣ. (αναπαράσταση δωματίου). Αποτελούσε τον χώρο ανάπαυσης της οικογένειας. (Το κρεβάτι , οι πάντες τοίχων, η σαρμανίτσα, ο γιούκος ,η κρεμάστρα , η λάμπα πετρελαίου κτλ).
6. ΔΙΑΦΟΡΑ ΕΙΔΗ. Τοπικές ενδυμασίες , σύνεργα αμπελουργού, μελισσοκόμου, ξυλουργού , συσκευές διασκέδασης κτλ
7. ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΚΟ ΑΡΧΕΙΟ. Διάφορες φωτογραφίες της παλιάς Πορτής που απεικονίζουν συγχωριανούς καθώς επίσης και διάφορες δραστηριότητες, ήθη και έθιμα κτλ.
Ευχαριστούμε και πάλι τους συγχωριανούς μας για την παραχώρηση των εκθεμάτων. Το Λαογραφικό Μουσείο Πορτής λειτουργεί μετά από ραντεβού και η είσοδος είναι ελεύθερη.
Κατηγορία: ΕΡΓΑΛΕΙΑ
Κάθε νοικοκυριό τα παλιότερα χρόνια , προκειμένου να μπορεί να ανταποκριθεί στις απαιτήσεις ποικίλων εργασιών (όργωμα χωραφιών, υλοτομία ,αμπελουργία , κτηνοτροφία , μελισσοκομία κτλ) έπρεπε να διαθέτει σειρά εργαλείων, ανάλογη σε μέγεθος, έτσι ώστε να καλύπτει αυτές τις ανάγκες.
Κάποια απ αυτά τα εργαλεία οι προγόνοι μας τα έβρισκαν στο εμπόριο ενώ κάποια άλλα ήταν ιδιοκατασκευές. Ο Πολιτιστικός και Λαογραφικός Όμιλος Πορτής κατάφερε και συγκέντρωσε σχεδόν όλη τη γκάμα αυτών των εργαλείων και σας την παρουσιάζει στο Μουσείο του χωριού μας.
- Κατηγορία:ΟΙΚΙΑΚΑ ΣΚΕΥΗ
-
Ότι ήταν απαραίτητο για να λειτουργήσει η νοικοκυρά μέσα και έξω απ το σπίτι. Από πιάτα, μαχαιροπήρουνα και κατσαρόλες μέχρι καζάνια και γάστρες για τις εξωσπιτικές δραστηριότητες. Χαρακτηριστική δυσκολία στην καθημερινότητα ήταν το ψήσιμο του φαγητού καθώς επίσης και η τροφοδοσία του σπιτιού με νερό για το μαγείρεμα και για την καθαριότητα. Δεν ήταν λίγες οι φορές που μια νοικοκυρά πήγαινε στη βρύση του χωριού περισσότερες από τρεις φορές την ημέρα. Για το ψήσιμο του φαγητού ή του ψωμιού οι γυναίκες χρησιμοποιούσαν τη γάστρα . Η γάστρα ήταν μια ημισφαιροειδή λαμαρίνα στη βάση της οποίας τοποθετούντας στεφάνι μεταλλικό. Τη σκέπαζαν με στάχτη για να κρατάει τη θερμοκρασία. Η χρήση της ήταν υπαίθρια. Πάνω σε σιγανή φωτιά ή κάρβουνα τοποθετούσαν μια πιροστιά τριγωνική και στη συνέχεια έβαζαν επάνω το ταψί με το φαγητό ή το ψωμί και το σκέπαζαν με τη γάστρα. Η μέθοδος χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στα χωριά μας και το αποτέλεσμα του ψησίματος είναι εξαιρετικό.
-
Κατηγορία:ΟΙΚΟΤΕΧΝΙΑ
Σχεδόν κάθε σπίτι είχε τον δικό του αργαλειό. Η νοικοκυρά ιδιαίτερα τους χειμερινούς μήνες ξενυχτούσε δημιουργώντας ότι χρειάζονταν το σπιτικό της. Από μαντανίες , κουβέρτες , φλοκάτες , τσιόλια , κουρελούδες μέχρι σακιά , δισάκια και τροβάδες. Η διαδικασία για την παρασκευή του νήματος και των πρώτων υλών ξεκινούσε απ το κούρεμα των αιγοπροβάτων.Ακολουθούσε το πλύσιμο των μαλλιών, ύστερα το λανάρισμα, το γνέσιμο, το μάζεμα σε κουβάρια και μασούρια στην ανέμη καθώς και το ίδιασμα του διασιδιού και το μάζεμα στο αντί, το μίτωμα και το πέρασμα στο χτένι και το ξεκίνημα του υφαδιού από την έμπειρη μάνα ή γιαγιά που δίπλα της έχει την κόρη και την εγγονή για να μάθει. Για αυτήν θα ετοιμάζονταν τα προικιά . Πολλές φορές είχαμε τα περίφημα νυχτέρια όπου γειτόνισσες έρχονταν και βοηθούσαν στο ύφασμα. |
|
|
||||
   
Εικόνες απ την καθημερινή ζωή των κτηνοτρόφων μας μεταφέρουν τα κτηνοτροφικά είδη που εκτίθενται στο χώρο της συλλογής. Μια ζωή δύσκολη, μοναχική ,χωρίς απαιτήσεις, μακριά απ τον πολιτισμό και τις ευκολίες , οι κτηνοτρόφοι του χωριού μας αντλούσαν το πενιχρό τους εισόδημα για να καλύψουν τις ανάγκες του νοικοκυριού τους , να σπουδάσουν τα παιδιά τους και να βιώσουν με αξιοπρέπεια την καθημερινότητά τους. Έναν καφέ στο καφενείο και ένα τσίπουρο. Αυτά όλα κι όλα. Πολλές φορές ειδικά το καλοκαίρι ξενυχτούσαν με τα κοπάδια τους , προφυλλάσοντάς τα απ τα ζουλάπια όπως έλεγαν. Σε αυτοσχέδιες στάνες και καλύβες ξεκινούσαν νύχτα με το άρμεγμα και την ετοιμασία του κοπαδιοκαι τελείωναν πάλι νύχτα με το στάλισμα του κοπαδιού και το πίξιμο του γάλακτος...
Τα παλιά χρόνια τα περισσότερα σπίτια ήταν δίχωρα. Αποτελούνταν από το κατώι (το σημερινό ισόγειο) και το ανώι. Το κατώι το χρησιμοποιούσαν συνήθως για να σταυλίσουν τα άλογα ,τα μουλάρια και τα γαιδούρια , να αποθηκεύουν σε αμπάρια τρόφιμα και σιτηρά καθώς και να βάζουν τα βαρέλια με το κρασί. Στο ανώι ζούσε η οικογένεια. Το ανώι αποτελούνταν απ το μαγειριό τη σάλα και τον οντά. Μέσα στον οντά υπήρχε το κρεββάτι του ζευγαριού, το ντιβάνι , η ντουλάπα , ο γιούκος, το μπουχαρί (τζάκι) και το τραπέζι. Τον τοίχο τον στόλιζαν χειροποίητες μάλλινες πάντες υφασμένες στον αργαλειό και κεντημένες απ το χέρι της νοικοκυράς. Στο πάτωμα στρώναν τις κουρελούδες και τα χειροποίητα χαλιά και τα τσιόλια. Στον τοίχο κρεμούσαν την λάμπα πετρελαίου και το καντήλι ενώ τη μια γωνιά του την έφτιαχναν εικονοστάσι και κρεμούσαν ένα καντήλι. Ο παραδοσιακός γιούκος ή γήκος. Με βάση ένα σεντούκι που εκεί η νοικοκυρά είχε τοποθετημένα συνήθως τα προικιά της, η στοίβα είχε κουβέρτες , φλοκάτες , καραμελωτές , μαντανίες και ταπάκια. Την κορυφή κάλυπταν συνήθως με χονδρό λευκό υφαντό σεντόν ι πολύ καλά τακτοποιημένο και διπλωμένο σωστά στις τέσσερις γωνίες. Γενική άποψη του οντά. Διακρίνονται σχεδόν όλα τα κύρια στοιχεία που συνήθως τον συνέθεταν. Τα συνηθισμένο μεταλλικό κρεβάτι, οι μάλινες μπάντες στους τοίχους ο καθρέπτης και το ραδιόφωνο,το τραπέζι , η κούνια του μωρού καθώς και ο παραδοσιακός γιούκος. Οι παραδοσιακές φορεσιές των αντρών και των γυναικών της εποχής. Σε αντίθεση με την πληθώρα ρούχων που βρίσκουμε σήμερα στα σύγχρονα νοικοκυριά οι πρόγονοί μας είχαν μόνο μια καλή φορεσιά, αυτή τη φορούσαν συνήθως τις Κυριακές και τις επίσημες γιορτές. Το τραπέζι του δωματίου καλύπτονταν συνήθως με κοφτό δαντελένιο χειροποίητο κεντητό. Εκεί η νοικοκυρά έβαζε όλη την τέχνη και τη μαεστρία της κατά την κατασκευή του. Επάνω στο τραπέζι τοποθετούσαν τη φρουτιέρα. Στη φωτογραφία βλέπουμε και τη λάμπα πετρελαίου. Με τον τρόπο αυτό τα νοικοκυριά φωτίζονταν στο χωριό μας μέχρι τις αρχές του 1970. Σε κάποια γωνία του οντά τοποθετούνταν πάντα το εικονοστάσι του σπιτιού. Δεν υπήρχε σπιτικό χωρίς εικονστάσι. Καντήλι κρέμονταν πάντα μπροστά απ τις εικόνες που η νοικοκυρά το άναβε καθημερινά. Η πάντα του τοίχου που τοποθετούσαν πάντα πλάι στο κρεβάτι. Ήταν χειροποίητο μάλλινο υφαντό με σχέδια κεντημένο με μεράκι. Ήταν ανεκτίμητα κομμάτια που η κάθε νοικοκυρά μέσω αυτών επιδείκνυε το ταλέντο της στον αργαλειό και στο κέντημα. Ο παραδοσιακός γιούκος ή γήκος. Με βάση ένα σεντούκι που εκεί η νοικοκυρά είχε τοποθετημένα συνήθως τα προικιά της, η στοίβα είχε κουβέρτες ,φλοκάτες , καραμελωτές , μαντανίες και ταπάκια. Την κορυφή κάλυπτα ν συνήθως με χονδρό λευκό υφαντό σεντόνι πολύ καλά τακτοποιημένο και διπλωμένο σωστά στις τέσσερις γωνίες.
ΛΑΟΓΡΑΦΙΚΟ ΜΟΥΣΕΙΟ ΠΟΡΤΗΣ |
